FRUTIGEN- Het is april en dit lijkt het eerste goede thermische vliegweekend te worden in Zwitserland/Frutigen. "Het is een klein stukje omhoog lopen bij Mäggisserenhorn," verzekert Anne-Jan ons. We hebben zojuist onze auto geparkeerd en lopen naar zijn ‚huisberg‘. Maar onze cameraspullen en paraglidinggear zijn zwaarder dan gedacht. Na 100 meter zijn we echt uitgeput op deze steile helling. Maar Anne-Jan niet, hij pakt ons statief en cameratas even over. Deze trailrunner is gewend om bergen op te rennen, hij is 2 jaar op rij Nederlands beste XC-vlieger (volgens XC Contest) en is uitermate goed getraind. Éénmaal boven bestudeert hij als een roofvogel de hoge punten van het Zwitserse Kandertal. "De inversie komt nog niet los, dat is niet volgens de verwachting van de Burnair-app. We moeten wachten voor ik mijn overland kan maken."
Anne-Jan komt hier vanaf 6 jarige leeftijd met zijn vader en opa. „Ik maakte dia's van de parapenters, maximaal 2 rolletjes kreeg ik. Het fascineerde me gewoon. Die paragliders rennen de berg op en zweven aan een doek met een paar touwtjes“. Toen corona kwam, is hij hier vast gaan wonen in het voorjaar en najaar.
Anne-Jan is een echte control freak. Hij analyseert en berekent; daarom is hij zo goed in online marketing voor zijn Nederlandse klanten. Hij is dus analytisch en data-driven. Wat ons opvalt is dat hij bij de "XC Contest" op de eerste plaats staat, maar bij de Nederlandse kampioenschappen eindigde hij in de middenmoot. Vanwaar dit verschil?
"Bij die wedstrijden gaat het erom dat je een parcours zo snel mogelijk aflegt. Dus er wordt een taak uitgezet met een aantal keerpunten. En dan gaat het erom dat je zo snel mogelijk die punten afvliegt en dan het doel haalt. Tijdens zo'n wedstrijd heb je natuurlijk heel veel druk. Je wilt graag presteren, je wilt eerste worden, dus je neemt ook meer risico. Ik ga niet tot het gaatje, zeg maar. Als ik denk, dit wordt mij te wild, dan ga ik ergens anders hoogte maken. Ik heb ook het nodige meegemaakt. Het is mij niet waard om tot het uiterste te gaan."
Boven op de Mäggisserenhorn moeten we wachten op betere thermiek en dat geeft ons de kans om de vragen af te vuren van onze Liftlat.
Anne-Jan Roeleveld
Leeftijd: 35 jaar
Beroep: Online Marketing
Vliegvereniging: AirTime
Woonachtig: Frutigen/ Houten
Wanneer begonnen?
2018, Bij Maurik Paragliding aan de lier, toen een bergcursus bij Air Time.
Met hoeveel regelmaat vlieg je?
Vorig jaar 275 uur in de lucht, dat is echt veel.
Mooiste vlucht?
Ik herinner me een vlucht in Wallis. Boven de Bietschhorn, 4500 meter, in het weekend. Dan mag je ook zo hoog. Normaal begint het luchtruim vanaf 3950 meter. Alpen MIL heet dat luchtruim. Maar dat was echt waanzinnig. Die hele rotswand ging omhoog. Dan vlieg je zo hoog dat je de Mont Blanc ziet. Dat is echt een magisch gevoel. Eigenlijk zat ik in een wedstrijd, maar die had ik even uitgeschakeld. Dat is ook wel het hoogste wat ik gevlogen heb.
Langste vlucht?
243 km, 11 uur. Dat was vorig jaar mei. Toen zijn we gestart vanaf Riederalp. Rond een uurtje of negen als de eerste ochtendzon op de oosthelling komt. En dan de eerste thermiek, dat is natuurlijk spannend. Want de vraag is natuurlijk, werkt het al goed genoeg, kan je opstijgen? Als je pech hebt, sta je binnen twintig minuten weer beneden. Toen zijn we over de Furkapas gegaan. Dat was voor mij de eerste keer richting Andermatt. Dat is ook altijd een grote wasmachine daar. Daar heb je zomaar windsnelheden van 40-50 km per uur in het dal. Dus daar wil je echt niet laag komen. Toen zijn we terug gegaan naar Riederalp en het hele stuk afgevlogen richting Martigny. Dus dan ga je langs Sion. Niet helemaal tot Martigny, maar net daarvoor weer terug gegaan.
Grootste angstmoment?
In 2021, ik maakte een toplanding maar ik kwam onverwacht in een enorm zinkgebied terecht. Ik daalde veel harder dan verwacht en ben daar gecrasht. De top was gelukkig wel een grashelling, maar die impact was zo hard, ik landde wel op mijn rugprotector. Ik viel 6 meter uit de lucht op mijn rug, want 1 been zat nog vast in de beenzak. Ik hoorde wat kraken in mijn rug. Ik heb toen de Spot geactiveerd. De alarmcentrale belde eerst mijn ouders, die schrokken zich een hoedje, die belden mij op. Ik ben stil blijven liggen. Met de heli ben ik afgevoerd en er bleek een instabiele rugbreuk. Ik heb een jaar lang met rugschroeven gelopen.
Favoriete vliegstek?
Dat lijkt me duidelijk, hier in Frutigen, een vlucht vanaf de Niesen. Ik weet nog als kind dat ik op 7-jarige leeftijd een zonsondergang moest tekenen op school. En toen visualiseerde ik dus meteen die Niessen. ’s Avonds helemaal donker en dan zie je, een hele mooie lucht erboven. Dus ik tekende die Niessen helemaal mooi zwart en dan de zonsondergang op de achtergrond. Dus die berg die fascineerde me altijd al als kind. Nu hike ik er naar boven, de langste trap van de wereld: 11.674 treden.
Favoriete scherm?
Ik heb nu heel veel jaartjes intensief aan de Swing Helios gevlogen, maar die is nu versleten. Dus ik heb nu de Swing Libra gekocht. Daar ben ik heel blij mee. Hij is sowieso lekker licht, dat is altijd fijn voor hike and fly. Goede performance, het is een EN-C 2-liner. Een 2-liner geeft sowieso een heel ander gevoel dan een 3-liner, wat ik altijd gewend was. Het RASTsysteem, daar ben ik echt van overtuigd. Het zorgt ervoor dat het langer duurt voordat die inklapper komt. En als die inklapper komt, dat hij maar tot de helft gaat. Libra heeft natuurlijk wel een hoge strekking, 6,9 is echt wel hoog. En dat betekent dus ook dat hij wat hobbeliger is, dus de oren gaan wat meer heen en weer. Je moet daar wel een beetje tegen kunnen, hij is een beetje nerveus. Maar ja, dat is ook een kwestie van gewenning. Het is belangrijk, zeker als je aan zulke schermen vliegt, dat je ook SIVcursus doet. Als het misgaat, want bij zulke schermen is de kans dan eenmaal wel groter, hoe je dat moet oplossen.
Favoriete harnas?
Ja, als ik echt lange afstandsvluchten ga maken, dan neem ik altijd mijn Advanced Lightness mee. Want die voelt net iets robuuster. Die Weightless, dat is natuurlijk echt gewoon een soort van vuilniszak waar je in zit. Weightless is de favoriet. Ik hou altijd van gewoon zo clean mogelijk. Niet te veel gedoe allemaal. Lightness weegt iets van 3 kilo ofzo. En die Weightless is minder dan 2 kilo. En ik vind het fijn dat je reserve onder je zit. Bij bijna alle lichtgewicht harnassen zit je reserve voor je, in de frontcontainer. Dat vind ik best wel een beetje tricky, voor als je bijvoorbeeld in een twist komt, en je moet ook je reserve gooien. Je kan de zijkant makkelijker beetpakken en meteen weggooien. Je hebt ook minder kans dat hij in je lijnen gaat.
Overige vlieguitrusting?
In het voorjaar, als je hoog gaat, kan het in echt heel koud zijn, min 10. Dus ik heb altijd verwarmde handschoenen mee, met accu's. Ze zijn wel duur, maar ik doe er al vijf jaar mee. Een andere tip, als je echt verder wil vliegen, of langer dan twee uur, dan kom je toch vaak met het probleem dat je naar de wc moet. Je moet gewoon aanleren te plassen vanuit de lucht. En dat is echt wel even wennen. Want de eerste keer dat je de plascondoom met de slang hebt aangekoppeld, nou dan gaat dat niet hoor. Ik ben zelf helemaal fan van Coloplast. En die hebben meerdere maten.
Welk gevoel brengt paragliding.
Het is iedere keer een soort van puzzel die je moet oplossen. Om verder te komen. En soms dan lukt het niet, maar dan moet je dus iets anders proberen. En dan lukt dat wel. Ja, dat geeft dan heel veel voldoening.
Welke vliegdoel heb je nog.
De Mont Blanc! 4809 meter.
Die wil ik dit jaar nog oplopen en dan naar beneden vliegen. En dat moet voor juli of na augustus, want in juli en augustus mag je daar niet vliegen. En dat wordt wel een uitdaging, want het weer moet mee zitten, dus weinig wind. Maar vooraf ben je verplicht een berghut-slaapplek te reserveren, die zitten vaak vol.
We gaan gewoon s'nachts beginnen en dan maar niet slapen in die hut. Maar dat betekent dus wel een extra 1.000, 1.500 meters lopen. De top is een vlakke start en daar kan je de glider makkelijk opzetten.
Paragliding tip.
Ik heb ook nog een tijdje les gehad de bekende paraglider Chrigel Maurer. Zijn school heeft een hele eigen strategie. Je mag daar alleen aan de cursus beginnen, als je eerst op de grond hebt bewezen dat je je scherm onder controle hebt. Je moet daar met je scherm een heel parcours lopen. Je zet hem voorwaarts op. Zonder naar boven te kijken, naar de overkant van het veld lopen. En dan draai je naar rugwaarts, je houdt het scherm 1 meter boven de grond. Dan loop je terug met de wind mee, maar je scherm moet continu 1 meter boven de grond blijven. Groundhandelen dus.
Op ons Youtube-kanaal Liftparagliding vind je de video met Anne-Jan, hij deelt de geheimen van XC vliegen in Frutigen.
(Verkorte versie is gepubliceerd in magazine Lift 34 (juli 2024)
Comments