Landen, of toch niet?(Daar heb ik van geleerd)

(c) Colombia Paragliding

Het zoeken naar thermiek kan een echte struggle zijn, hoe ver ga je... Wanneer geef je op en zet je de landing in. Of ga jij tot het uiterste, dat brengt de nodige risico's mee. Dit verhaal is gebaseerd op de ervaring van een Amerikaanse piloot tijdens een paragliding tour in Colombia.

Colombia!

Daar is het goed vliegen in de wintermaanden. En makkelijk. De Cauca vallei staat bekend om betrouwbaar thermische omstandigheden. Ik had een paar maanden eerder mijn baan opgezegd en had een maand in Valle, Mexico doorgebracht, waar ik zestig uur had gevlogen. Niet slecht, aangezien ik maar net een jaar of wat vlieg. En nu was ik aan het begin van twee weken Colombia met een groep paragliders van een lokale organisatie verschillende plekken in Colombia bezoeken om te vliegen!

We waren al een paar dagen in Piedechinche, er werd veel gevlogen, maar het weer had beter gekund. Ze hadden een zeldzame periode van wel vier dagen zonder goede thermiek. Als de zon even doorkwam werkte het wel, maar dan kwam er net weer een wolk die de thermiek verzwakte. Wij piloten werden dus toch ongeduldig.

Op zoek naar thermiek

Ik startte vanaf de startplaats van Piedechinche. Het was een uur of twee ’s middags en ik had het geluk dat de zon net weer een tijdje scheen. Ik vloog wat langs de bergrug op zoek naar thermiek, vond soms een beetje, zocht weer verder. 

Na een tijdje vond ik een aardige bel waarmee ik goed hoogte won en het aandurfde om van de berg weg te vliegen richting de suikerrietvelden. Daar hoopte ik weer wat nieuws te vinden en wat afstand af te leggen. Met een buitenlanding als het kan natuurlijk. In Colombia krijg je toch zo een lift van een local die op zijn motor voorbijrijdt.

En ja hoor, het was niet sterk, maar ik vond thermiek en ik steeg naar ongeveer startplaatshoogte en ging opzoek naar de volgende bel. En vanaf daar ging het bergafwaarts met de thermiek… Ik zocht en zocht, ik probeerde het boven suikerrietvelden waar net geoogst was, maar zonder succes. Ik kwam steeds lager te vliegen en moest dus aan landen gaan denken. Op zich is er voldoende plek om te landen daar. Op de net geoogste velden, maar liever nog op de onverharde wegen tussen de velden. 

Landen… of toch niet?

Terwijl ik mijn landingscircuit plande zag ik wat vogels draaien boven de hoek van het veld niet al te ver bij mij vandaan. Ik was al landing-mode, maar besloot nog een laatste poging doen om hoogte te winnen, een low-save maken!

Dus ik vlieg richting de hoek van het veld waar de vogels opstegen, en verloor ondertussen hoogte. Ik kwam aan boven de plek waar ik de vogels zag draaien, en ik draai, en ik draai…. maar ik stijg niet. Sterker nog, ik verlies hoogte boven het halfhoge suikerriet. De onverharde weg was 200 meter verder op. Zonder dat ik er erg in had gaf ik al mijn goede landingsopties op. 

En dus landde ik in het suikerriet van zo’n anderhalf of twee meter hoog. Ik wist niet hoe hoog het echt was toen ik flarede, dus ik flarede nogal hoog en zakte een stukje naar beneden het suikerriet in. Gelukkig brak het riet mijn val, maar ik lag er uiteindelijk nog onhandig in. Mijn scherm met alle lijnen lag verstrikt in omliggende riet. Dit moest ik er maar uit zien te halen. Alleen. En ik ben al niet de langste. 

Is mijn materiaal nog heel?

Tja, eigen schuld dikke bult. Ik wilde natuurlijk die laatste kans op thermiek nog pakken. Terwijl ik nog aan het begin van twee weken Colombia zat. Er zouden nog genoeg mooie vluchten volgen, maar dan alleen als ik mijzelf en mijn materiaal niet sloop. 

Ik was een uur bezig om mijn scherm uit het suikerriet te halen. Gelukkig bleek niets beschadigd. Ik heb ik twee heerlijke weken met de groep gehad en supervluchten gemaakt.

Besluit tot landen.

Volgende keer als ik besloten heb te landen, dan doe ik dat. Nou, misschien niet als ik boven allemaal weilanden met kort gras vlieg waar ik toch overal kan landen. Dan kan ik een low-save wel proberen. Maar waar vind je nou dat soort plekken? Vaak vlieg je boven bossen, velden met gewassen of lang gras van de boer, of er zijn bomenrijen tussen de velden en boerderijen. In al die gevallen, dus eigenijk altijd, ga ik voor zeker.